(1913-2007)

20. yüzyılın en etkin psikologlarındandır. Colombia Üniversitesinden Psikoloji klinik diplomalı Ellis doktorasından sonra döneminde adet olduğu üzere psikanalize yöneldi. Karen Horney enstitüsünün analist eğitimcisi olan Hermann Rorschach'ın analistliğini yaptığı Richard Hulbeck'ın süpervizyonunda kendi  analizine girişti. Psikoloji üzerine düşüncelerinde Karen Horney'ın ve Alfred Adler, Erich Fromm ve Harry Stack Sullivan'ın eserleri önemli bir röl oynadı. Ellis, Akılcı terapiyi (« Rational Therapy ») Alfred Korzybski'den, onun eseri Science and sanity; an introduction to non-Aristotelian systems and general semantics, ve Stoacılıktan esinlenir. 19 yaşında okuduğu; Gautama Budha, Epikür, Epictete, Marc Aurèle, Spinoza, JohnDewey, BertrandRussel gibi filozaflardan özellikle Epiktete’in insanların yaşadıkları olaylardan değil bu olayları algılayışlarından rahatsızlık duyduklarına ilişkin görüşünden etkilendiğini söyler. Kendisi de bir fobiye maruz olduğundan Watson’un davranışçı yöntemi ile ilgilenir. Fobisisnden kurtulması bu deneyimini paylaşma arzusuna yol açar. ‘’ Konstructivist felsefeyle ( Kendi emosyonlarımı kendi düşüncelerimle doğuruyorum öyleyse onları değiştirebilirim) davranışçı yaklaşımların (En çok korktuğum şeyle karşı karşıya kalma) birleştirerek işlevsiz davranışların(dysfonctionnement) ortadan kaldığını’’ keşfettiğini söyler.

1953'te psikanalizden tamamıyla kopar. Dikkatini insanların davranışlarının, irrasyonel inançları ile yüzleştirilmesiyle nasıl değiştirlebileceği üzerine toplar. 1959'da How to Live with a Neurotic adlı eserini yayınlar ve 1960'da American Psychological Association'un kongresinde kognitif yöntemleri öne çıkaran yeni yaklaşıma ilişkin bir sunum yapar. Bir kuşak sonra egemen hale gelecek görüşleri ikircimle karşılanır.

Yorumlar